We wrześniu 2003 roku odbyła się uroczystość nadania imienia Szkole Podstawowej w Skomielnej Czarnej, otrzymała ona i

mię wieloletniego kapłana, budowniczego kościoła w Skomielnej Czarnej OJCA PIOTRA PALUCHA.

Karol Paluch (w Zakonie o. Piotr) urodził się 22 maja 1913 roku w  Zbydniowie, koło Stalowej Woli, jako syn Józefa i Marii z domu Kowalczyk. Początkowo kształcił się w szkole powszechnej w rodzinnej miejscowości (1920 – 1925), a później w Kolegium Serafickim Ojców Kapucynów w Rozwadowie (1925 – 1929). Do Krakowskiego Komisariatu Ojców Kapucynów wstąpił 7 września 1929 roku. Podczas obłóczyn otrzymał imię zakonne – Piotr. Po rocznym nowicjacie w Sędziszowie Małopolskim złożył pierwsze (czasowe) śluby zakonne w dniu 8 września 1930 roku. Następnie studiował w Studium Filozoficzno – Teologicznym Ojców Kapucynów w Krakowie. W dniu 31 grudnia 1934 roku złożył uroczystą profesję. Jako kleryk ciężko zachorował na płuca.W czerwcu 1939 roku otrzymał święcenia subdiakonatu  (3 VI)i diakonatu (29 VI), a następnie święcenia kapłańskie 3 września 1939 roku. Już następnego dnia udał się „na ucieczkę „ do Lwowa, gdzie pozostawał w klasztorze kapucynów do połowy 1942 roku. W tym czasie pracował w duszpasterstwie we Lwowie – Zamarstynowie, prowadził chór szkolny i był organistą. Na polecenie przełożonych zakonnych kontynuował studia z teologii moralnej i prawa kanonicznego w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Lwowskiej.W lipcu 1942 roku powrócił do Krakowa, do klasztoru przy ulicy Loretańskiej, a od 1946 do 1950 roku pracował jako duszpasterz na tzw. Ziemiach Zachodnich.Wiosną 1950 roku został skierowany do pracy w nowopowstającym domu zakonnym kapucynów w Skomielnej Czarnej, gdzie od 15 sierpnia 1951 roku do 3 września 1973 roku pełnił obowiązki duszpasterskie administratora parafii. Jako pierwszy administrator parafii, zwany powszechnie proboszczem, organizował życie religijne, propagował Trzeci Zakon św. Franciszka, Żywy Różaniec, prowadził koło ministrantów, kierował zespołami muzycznymi i chórami, kształcił organistów, kierował budową okazałego domu zakonnego – plebanii (1950 – 1951), przy którym pierwsze prace rozpoczęto już w 1949 roku oraz kościoła pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (1957 – 1960). Rozwijał kult Matki Bożej czczonej w cudownym wizerunku maryjnym pochodzącym z Kołomyi, który w 1956 roku przekazał kapucynom krakowskim arcybiskup Eugeniusz Baziak. Równocześnie ojciec Piotr nauczał religii w miejscowej szkole, jako „nieetatowy nauczyciel religii”. Szczególnie – jako  duszpasterz w Skomielnej Czarnej – zasłużył się w propagowaniu życia w trzeźwości, walce z nałogami, poszanowaniu życia rodzinnego i nierozerwalności małżeństw, troski o powołania kapłańskie i zakonne, upowszechnianiu śpiewu kościelnego i wychowania muzycznego. Organizował życie kulturalne, m.in. zorganizował bibliotekę parafialną, chór parafialny i orkiestrę. Prowadził orkiestry strażackie w sąsiednich miejscowościach. Bezinteresownie dawał lekcje gry na instrumentach klawiszowych, dętych, skrzypcach i gitarze. Wykształcił wielu organistów. Wielokrotnie występował jako solista lub z innymi śpiewakami uświetniając uroczystości kościelne, zakonne lub patriotyczne. Propagował zakładanie sadów owocowych, winnic i przydomowych ogródków z różnymi odmianami warzyw. Był znawcą sztuki kulinarnej, zbieraczem i znawcą grzybów, twórcą różnych nalewek.Już w okresie pobytu w Seminarium Serafickim w Rozwadowie ojciec Piotr zasłynął wybitnymi zdolnościami muzycznymi: czystym tenorem, wręcz idealnym słuchem i zdolnościami kompozytorskimi oraz wrodzoną pracowitością. W okresie studiów filozoficzno – teologicznych kształcił się indywidualnie w zakresie harmonii i kompozycji u profesorów: Koniora i Walek – Walewskiego.

Ponadto grał na organach podczas znaczniejszych uroczystości kościelnych i zakonnych, występował jako solista w chórze kleryckim kapucynów i w chórze „Echo” prowadzonym przez ojca Bernardino Rizzi. Podczas wojny pobierał lekcje harmonii i kompozycji oraz doskonalił technikę gry na fortepianie u profesora Masteli w krakowskim konserwatorium, kształcił głos pod kierunkiem Wandy Trojanowskiej w klasie śpiewu Steni Zawadzkiej. Ojciec Piotr pozostawił po sobie pamięć  propagatora muzyki religijnej. Napisał 5 artykułów o tematyce religijno – muzycznej, komponował muzykę do wierszy i utworów religijnych (drukiem opublikował 19) oraz pozostawił ponad 120 kompozycji muzycznych w rękopisach i powielanych. Wśród dorobku ojca Piotra są ponadto melodie do tekstów liturgicznych i psalmów responsoryjnych oraz kolędy. Wprawdzie po opuszczeniu Skomielnej Czarnej, w latach 1973 – 1982 ojciec Piotr pracował w klasztorach w Sędziszowie Małopolskim i w Krośnie, jednak w 1982 roku został powtórnie skierowany do pracy w „swojej ulubionej Skomielnej Czarnej”. Mimo, że w ostatnich latach swojego życia na nowo ujawniły się dolegliwości dróg oddechowych i choroba serca, to jednak z zapałem włączył się w prace duszpasterską i życie parafialne wspomagając, w miarę możliwości młodszych wiekiem proboszczów i katechetów. Zmarł 27 maja 1992 roku i został pogrzebany trzy dni później na miejscowym cmentarzu, który sam założył i poświęcił przed 41 laty.